Interview
Je was heel veel ruimte gewoon, speelde dat mee in je keuze om naar hier te komen?
‘Wel, ons huis lag wat afgelegen van winkels en dergelijke. Je moest de auto gebruiken, ook om in gezelschap te zijn. Ik wou meer onder de mensen zijn. Dat speelde een belangrijke rol. Ik wou ook vooruit, had nood aan verandering. Maar ik wou tegelijkertijd ook niet volledig aan ruimte en comfort inboeten. Vandaar deze keuze.’
Was het liefde op het eerste zicht met Budalys?
‘Eigenlijk wel. Ik had eerst twee andere initiatieven bezocht. Die waren ook wel oké, hoor. Maar dit was duidelijk van een ander niveau. Los van de uitstraling die het gebouw heeft, sprak de uitgebreide dienstverlening me onmiddellijk aan.’
Met de dienstverlening doel je op…
(snel) ‘Ik ga een voorbeeld geven. Onlangs was ik een ganse dag in Brussel voor opnames van het televisieprogramma ‘Blokken’. In de late namiddag kreeg ik telefoon van een van de medewerkers hier. Wat bleek? Men had sinds ’s morgens vroeg geen beweging meer gezien in mijn appartement. Niet dat er ongerustheid in het spel was maar er werd voor de zekerheid toch eens gecheckt of alles oké was. Voor hetzelfde geld lag ik daar al de ganse tijd met een gebroken been. Zie, dat is de basis voor mij. Daarvoor kwam ik naar hier. Weten dat er voor je gezorgd wordt. Dat telefoontje bevestigt het gevoel dat ik had toen ik voor Budalys koos. Maar wees gerust, Ben Crabbé heeft niets van dat gesprek gemerkt.’ (lacht)
Zijn er zaken die je mist van je vorige woonst?
(denkt na) ‘De tuin misschien? Alhoewel. Ik heb hier verschillende planten staan. Ook op het terras, dat je onmogelijk klein kan noemen. Zowel kleine als grote planten. Daar geniet ik van, ook van ze allemaal te verzorgen. Zoiets volstaat voor me. Ik ben ook geen klager, pas me makkelijk aan. Dat helpt.’
Het groen is een belangrijk element voor je?
‘Zonder twijfel. Vanop mijn terras heb je ook zicht op de serre waar een aantal bewoners zorg voor dragen. Vorige week ben ik eens een bezoekje gaan brengen. Ik kreeg prompt enkele forse tomaten in mijn handen! Zeer lekker, ze leveren prima werk!’
Dergelijk sociaal contact, zie je dat een beetje als de lijm waar het ganse Budalysverhaal op steunt?
‘Ja, maar bij sommige mensen is dat niet doorslaggevend. Er zijn nu eenmaal bewoners die liever op zichzelf zijn. Dat moet je respecteren. Maar ikzelf vind het sociaal contact echt wel een meerwaarde. Ik kom met iedereen goed overeen. Maar, nogmaals, ik ben iemand die vlot omgaat met veranderingen. Ik neem het zoals het komt en geniet van de kleine dingen. Een bezoekje van mijn zoon, bijvoorbeeld. Een praatje in de gang met een medebewoner. Het lekkere eten in Buda Kitchen. En het vrije gevoel, niet te vergeten. Dit alles maakt van dit uniek appartement, dit gebouw, mijn thuis. Echt waar.’
Jarenlang baatte Jenny Demeyer een zaak uit met haar man. Na zijn overlijden bleef ze achter in een huis dat te groot voor haar was geworden. Budalys bood haar een waardig alternatief.
